Miejska Górka – kopciuszek powiatu rawickiego? Sprawdź jak bogatą historię ma perła powiatu.
Miejska Górka, malownicza miejscowość położona w Wielkopolsce, skrywa w sobie fascynujące dzieje, które sięgają pierwszej połowy XIII wieku. Pierwsze wzmianki o istnieniu osady o nazwie Górka pochodzą z tego okresu. Jednak to rok 1284 stanowi kluczowy moment, uznawany za początek dziejów Miejskiej Górki jako ośrodka o charakterze miejskim. Wówczas to Przemysł II uzyskał zgodę na przeniesienie osady Górki z prawa polskiego na prawo niemieckie.
Bezpośrednie odniesienia do Miejskiej Górki jako miasta znajdujemy w dokumencie z 1422 roku, gdzie właściciel Jakub Górka zasilił ołtarz w kościele parafialnym, ofiarowując dar oraz zobowiązania z młyna Sobiałkowskiego. Miasto przez wieki przechodziło z rąk do rąk, a od 1238 do 1592 roku było własnością rodu Górków. Po ich wygaśnięciu miasto przeszło w ręce rodziny Czarnkowskich, a później Kostków, Opalińskich, Leszczyńskich i Sułkowskich.
Rynek Miejska Górka – klejnot średniowiecznej architektury
Miejska Górka zachowała swój średniowieczny układ urbanistyczny, a sercem miasta jest czworoboczny rynek, z sześcioma ulicami wychodzącymi z naroży. Choć historyczny klimat jest bardziej widoczny w niektórych miejscach, miasto w większości zyskało miejski charakter w XIX wieku. Rynek, cukiernia Joker oraz kilka ulic z zabudową o zabytkowym charakterze, takie jak dom z 1816 roku przy ul. Krasickiego, wciąż przyciągają turystów.
Zbiornik Wodny „Balaton” Miejska górka – informacje dla wędkarzy
Zbiornik wodny Balaton to popularne niegdyś miejsce rekreacji dla mieszkańców Miejskiej Górki i okolicznych gmin. Powstały w 1963 roku jako zapas wody dla Cukrowni Miejska Górka, dzisiaj „Balaton” głównie cieszy się również popularnością wśród wędkarzy.
To tutaj są organizowane mistrzostwa o puchar Wielkopolski i nie tylko.
Informacje na temat łowiska dla wędkarzy:
Rodzaj łowiska: jezioro
Powierzchnia: 10ha
Uciąg – wielkość spławika: 0,1-0,5g
Głębokość 13m od brzegu: 1,6-2,5m na tyczce i około 3m na odległościówce.
Dojazd: Łowisko znajduje się przy ulicy Sportowej, jest to wylot z Miejskiej Górki w kierunku Krobi i Gostynia.
Do stanowisk znajdujących się na północnym brzegu nie ma drogi dojazdowej, dlatego niezbędny jest system transportowy. Wzdłuż drugiego brzegu ciągnie się droga i tam mozna dojechać do każdego stanowiska.
Opis dna: Dno dość twarde, z niewielką, 2-3cm warstwą mułu. Od brzegu dość gwałtownie schodzi w dół do około 5-6m od brzegu, dalej dno jest prawie płaskie, lekko schodząc w kierunku środka.
brzegowa praktycznie idealnie prosta, bez zatok, czy cypli.
Linia brzegowa: Brzeg porośnięty trawą i roślinnością ziemną. Na sektorze od pola skarpa jest stosunkowo stroma, co może być przyczyną kłopotów z ustawieniem stanowiska.
Opis ryb:
– gatunki dominujące: płoć, leszcz, karaś
– gatunki towarzyszące: wzdręga, karp, lin, okoń, ukleja, jazgarz
– gatunki rzadkie: amur, sum, tołpyga
Techniki stosowane na tym łowisku:
Balaton to zbiornik wymagający bardzo wszechstronnego przygotowania. W zależności od pory roku, pogody, czy nawet stanowiska, możemy się spodziewać różnego rybostanu oraz miejsca, w którym należy się go spodziewać.
Tyczka jest tutaj wyborem numer jeden. Ryby chętnie podchodzą na linię 13m i można tam złowić przede wszystkim płocie, leszcze oraz karasie. Zdarzyć może się i karp.
Powszechna jest odległościówka. Zwłaszcza podczas zmiany pogody, technika ta przynosi doskonałe efekty. Na linii odległościówki możemy spodziewać się przede wszystkim leszczy i karasi.
Najrzadziej dobry wynik na Balatonie robi się batem. Na długość 4-5m bata podchodzą najczęściej płotki, wzdręgi i ukleje.
Ukleje dają dobre rezultaty jedynie wtedy, gdy nie chcą brać inne gatunki ryb i łowi się nimi 3-4kg.
Informacje pozyskane ze strony: https://leszcz.pl/lowisko.php?lo=163
Kompleks Boisk Baseballowych w Miejskiej Górce
Oficjalnie oddany do użytku we wrześniu 2004 roku, kompleks boisk baseballowych w Miejskiej Górce to jeden z najnowocześniejszych obiektów tego typu w Polsce. Trzy płyty umożliwiają organizację turniejów o zasięgu krajowym i międzynarodowym, przyciągając zarówno zawodników, jak i kibiców.
Historia Wiatraka Koźlaka i Strzelnicy Bractwa Kurkowego
W Miejskiej Górce można również odnaleźć najstarszy zachowany wiatrak – koźlak zbudowany w 1696 roku. To istotny element Wielkopolskiego Szlaku Wiatrakowego.
Pierwotnie znajdował się nieopodal dawnej cegielni przy ul. Kobylińskiej i w 1976 r. został translokowany na obecne miejsce, ulicę Rawicką.
Strzelnica Bractwa Kurkowego (Ośrodek Kultury, Sportu i Aktywności Lokalnej w Miejskiej Górce)
Nieopodal, na terenie Ośrodka Kultury, Sportu i Aktywności Lokalnej, znajduje się Strzelnica Bractwa Kurkowego. Jest to budynek o dużym znaczeniu dla historii miasta, gdyż związany jest z Kurkowym Bractwem Strzeleckim, założonym w Miejskiej Górce w 1820 r. Organizacja ta skupiała w swych szeregach rzemieślników oraz innych zacnych obywateli. Wcześniej, w miejscu obecnego obiektu, znajdował się stary budynek strzelnicy wzniesiony prawdopodobnie na początku XIX w. Sto lat później drewniany obiekt o ścianach wypełnionych gliną przedstawiał bardzo zły stan techniczny i nie był już reprezentatywny. W 1924 r. Bractwo postanowiło zbudować nowy obiekt, rozbudowany później w 1927 r. o dużą salę widowiskową z pomocą wszystkich działających na terenie miasta organizacji i stowarzyszeń świeckich, jak i kościelnych. O funkcji i pierwotnym gospodarzu obiektu do dzisiaj przypomina chorągiewka z kapeluszem z piórkiem umieszczona na wieżyczce. Jest to obiekt murowany o rozczłonkowanej, malowniczej bryle, składający się z trzech połączonych ze sobą budynków ustawionych na planie litery L. Największy budynek (1927r.) z dużymi, pionowymi oknami w części frontowej posiada cechy modernizmu, mieści wewnątrz obszerną salę widowiskową z drewnianą galerią posiadającą zdobienia ciesielskie. Do 1939 r. obiekt był miejscem spotkań i uroczystych zawodów braci kurkowych, a także miejscem zabaw społeczności Miejskiej Górki. W budynku funkcjonował wyszynk, później także Miejska Biblioteka Publiczna. W sali widowiskowej w czasie okupacji hitlerowskiej przez jedną zimę urządzono przejściowy obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich, których wykorzystywano do prac porządkowych w mieście. Po wojnie budynek funkcjonował jako Gminny Dom Kultury.
Kościół w Miejskiej Górce
Wspomniany po raz pierwszy w 1450 roku. Został wybudowany przez słynną rodzinę wielkopolską Górków, od której Miejska Górka wzięła swoją nazwę. Po zniszczeniu świątyni przez Szwedów w 1655 roku, nowe ołtarze, ufundowane przez Jana Opalińskiego, ówczesnego właściciela miasta, zostały poświęcone przez Wojciecha Tolibowskiego, biskupa poznańskiego. W 1787 pożar zniszczył świątynię, zabudowania plebanii oraz większą część miasta. Kościół został odbudowany i stoi do dzisiaj. 5 stycznia 2011 doszło do kolejnego pożaru. Spłonęło prezbiterium i elementy konstrukcji dachowej. Budowla jest murowana i reprezentuje architekturę późnogotycką.
Klasztor Franciszkanów w Miejskiej Górce –Klasztor i Sanktuarium św. Franciszka z Asyżu na Goruszkach
W 1622 roku z fundacji kasztelana gnieźnieńskiego Adama Przyjemskiego powstały drewniany kościółek i klasztor przy kaplicy Świętego Krzyża, położonej za miastem (dziś miejsce już nieznane), do których sprowadzeni zostali franciszkanie reformaci. Drewniana budowla nie wytrzymała naporu wylewów tamtejszej rzeki, dlatego w innym miejscu, na wzgórzu zwanym Goruszki (stąd często nazwy mieszane: Miejska Górka – Goruszki), od 1742 roku zaczęto budowę murowanego kościoła i klasztoru w stylu barokowym. Konwent od początku należał do wielkopolskiej prowincji reformatów pw. św. Antoniego. Podziemia kościoła pełniły rolę krypty grobowej zakonników i okolicznej szlachty. Kościół był miejscem kultu św. Franciszka z Asyżu, który trwa do dziś. W 1833 roku władze pruskie położyły kres pierwszemu istnieniu placówki franciszkańskiej, oddając ją na własność gminie katolickiej. Cenne zbiory biblioteczne zostały przez władze rozczłonkowane. W klasztorze przez pewien czas mieści się szpital gminny. Drugi okres istnienia konwentu rozpoczął się w 1853 roku i trwał do 1875 roku (następna kasata – kulturkampf). W tym czasie konwent przynależał do utworzonej w 1855 roku Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich. Przez krótki czas pełnił rolę nowicjatu tej prowincji, a przede wszystkim był siedzibą prowincjała. Ciągłość istnienia prowincji podtrzymywali przebywający tam (także w Osiecznej) w coraz mniejszej liczbie zakonnicy. Trzeci okres istnienia w pełni domu zakonnego rozpoczął się w 1923 roku z chwilą odrodzenia prowincji (włączenie Komisariatu Zależnego św. Jadwigi na Górnym Śląsku do prowincji wielkopolskiej kościelnie istniejącej) pod nazwą Niepokalanego Poczęcia NMP w Wielkopolsce (od 1932 roku Wniebowzięcia NMP w Polsce). W latach 1925–1931 w klasztorze mieściło się studium teologiczne prowincji. W czasie II wojny światowej klasztor został wpierw miejscem internowania okolicznych księży, a następnie więzieniem politycznym (miejsce kaźni wielu więźniów). Od 1991 roku klasztor pełni rolę nowicjatu.
Miejska Górka to nie tylko przeszłość, ale także dynamicznie rozwijająca się współczesność. Turystom oferuje niezapomniane atrakcje oraz możliwość zgłębienia historii.
